شعرهای من

وقت است که برخیزی و گیسو بگشایی                                              تا از تو بروید همه سو شوق رهایینور مه رویت ز پس ابر عیان است                              &nb شعرهای من...ادامه مطلب

ای شب فکنده بر دوش  گیسو کشیده تا پا                                         مویت سپید و مشکی جامه به تن سراپا  تنگ است وقت دیدار زآن دیده های بیدار                                              رویت نهان مگردان از سر حجاب بردار برخیز و جشن ما را آشوب کن نگارا                                              بادا که در تو بینیم مهر و مَه و صفا را آذر گذشت یلدا دست خزان رها کن                                               با ما به شب نشینی  دفعِ غم و بلا کن ابر سیاه چشمت گو تا سحر ببارد                                                  تا خنده یِ نگاهت غمهای ما سرآرد ای دُختِ آذر و دی بانوی برف و سرما                                            آغوش گرمت امشب بگشا دمی تو بر ما زین مجلس شبانه چشم سحر بُود دور                                می نوش و سر خوشی کن با نغمه های تنبور تا شب نگشته بیدار جانا زمین تو مگذار                                              این ساز پر طرب را تا دل رسد به دلدار امشب کنار ما باش ای یادگار جمشید                                                فردا تو را سپاریم بر دست گرم خورشید فرهاد داودی یلدای 96 + نوشته شده در  چهارشنبه بیست و نهم آذر ۱۳۹۶ساعت 10:33  توسط فرهاد داودی  |  شعرهای من...ادامه مطلب

  شد به بزم عشق تو افسانه ناممکردی از هرجام هزار افسون به كامم تاب گیسویت ربود از سر خيالم با خم ابرویَت آوردي به دامم كي شدي رامم شرار آتشينم کآتشين چشمت به آني كرد رامم تاب زلفت برده تاب از عقل و هوشم ماه رويت برده نور از مَه به شامم برق چشمت شعله اندازد به جانمچشم مستت مست ميدارد مدامم لب به لب چون جام هستم با لبت باز خواب هستم ،سِحر مويت كرده خاممتا سَحر هرگز نیایم بر سر هوش مَه تو باشي كي سَحرآيد به بامم؟ آتش عشقت زند آتش به جانم عشقت اي مه آتش اندازد به نامم دست ساقي کی سپارم دسته ي جام دست کی بر دارم از مستي و جامم خواب شيرين كرده چشمت چشم فرهاد كي شود آن خواب شيرينت به كامم فرهاد داودی  اوائل دهه 70 شعرهای من...ادامه مطلب

باد پاییز باد پاییزم به سوی تو روانهمثل بی خوابی و احوال شبانه در میان برگهای زرد و رخشانسبزی چشمت مرا تنها نشانه ای که رنگ ماه بر مویت نشستهپرسم احوالت ز مهتاب شبانه من سراغت گاه می گیرم ز شبنماز پرستویی درون آشیانه رد پایت مانده بر صحرای قلبمترسم آخر در پی ت گردم فسانه خانه بر دوشم، روان در جستجویتبی تو پیدا نیست بر من راه خانه در پی امواج گیسویت روانمگویی آن موجم که گم کردم کرانه چون کمان خم میشوم زیر نگاهتتیر عشقت گر کند بر من کمانه جان بهای دیدنت کردم که شایدبر دلت افتد همین تنها بهانه خاطرت چون شعله ای بی پا و بی سرمی کشد بر جان بی تابم زبانه یا بسوزانم که پیوندم به خورشیدیا که بنشانم کنارت جاودانه فرهاد داودیپاییز 96 شعرهای من...ادامه مطلب

  بی سر و سامان تو ام جان دلدست به دامان تو و پا به گل بی می و ساقی چو خزانم بیاشوق بهاری به تنم ساقیا ای لب جامت لب شیرین نوشکاش بنوشم ز لبت، می فروش کاش شود فرصت دیدار نوحال شود تازه و دلدار نو بر من مسکین گذری کن صنمتا دل از آوار جهان برکنم آن لب شیرین به لبم نه دمیتا که بنوشم ز لبانت همی دایره قسمت من گرد توستورد زبانم همه شب ورد توست گر به همه عمر دمی با تو شدعمر همان دم بد و باقی بشد فرهاد داودیآذر 96 شعرهای من...ادامه مطلب

الا ای یار شیرین سخن دان         دلت خوش باد و شادیت دو چندان نوایت ساز و سازت پر نوا باد                         ز آواز تو بزم ما به پا باد دمی با ما نشین و دلبری کن           دل ما را چو شاهان سروری کن سرم سودای سیمایت نموده                خیالت خواب چشمانم ربوده اسیرم من به زندان نگاهت                نگاهم باز از این زندان به راهت صدایم کن صدایت می کنم باز              که تا سویت گشایم بال پرواز که شاید در مسیرت افتم آخر                       بگیرم رد آوای تو  از سر رسم روزی سر کویت نگارا                         بگیرم شاهد رنجم خدا را که بس در جستجویت زخم دیدم         هم از شاه و گدایان اخم دیدم چه ها آمد سر این تن به راهت                که شاید بر تنم افتد نگاهت که خوانی حالم از رنج نگاهم            بدانم تا چه بوده ست آن گناهم که عمری از صدایت دور بودم               شبم تاریک و من بی نور بودم نه بودم پای رفتن در شبستان                     نه راه بازگشتم تا نیستان چونان گم کرده راهی در کویری     که باکش نیست از مرگ و اسیری هزاران عمر در پایت فکندم                که چون صیدی بگیری در کمندم که  من آرام در دامت بگیرم                             مبادا باز نا کامت بمیرم فرهاد داودی     آذر 96 شعرهای من...ادامه مطلب

  بیا با موج دریا در سفر شوز ساحل دور گرد و بی خبر شو به دریا باز یابی گوهر عشقز خاک خفته دور و بر حذر شو به آتش کش سرای خاکیت راچو طوفان بی سرا و دربدر شو اگر دل در هوای دوست داریپی سودای دل سوی خطر شو سر مجنون ندارد پای ماندنتو با یاران بی سر همسفر شو نباشد عاشقان را راه دیگربه رسم عاشقی بی پا و سر شو گذر از خویشتن کن سوی معشوقرها چون نور باش و فروهر شو فرهاد داودیشهریور 96   + نوشته شده در شعرهای من...ادامه مطلب

بنهاده پا در دام من آن شبرو آرام من تا کام شیرینش شود همچون شکر در کام من آن شعله ی پر شور و شر گردیده اکنون رام من تا خرم و رخشان کند روی مه او شام من مینا بیاور ساقیا تا می کنی در جام من از ساغرم نوشد دمی خوشتر کنی فرجام من آن قرعه ی بخت هما گویا بشد بر نام من گویا به گوش آسمان برخوانده شد پیغام من مرغ سعادت عاقبت زد آشیان بر بام من تا خاطرش درمان کند بی تابی و آلام من فرهاد داودیشهریور 96 + شعرهای من...ادامه مطلب

  شد به بزم عشق تو افسانه ناممکردی از هرجام هزار افسون به كامم تاب گیسویت ربود از سر خيالمبا خم ابرویَت آوردي به دامم كي شدي رامم شرار آتشينمکآتشين چشمت به آني كرد رامم تاب زلفت برده تاب از عقل و هوشمماه رويت برده نور از مَه به شامم برق چشمت شعله اندازد به جانمچشم مستت مست ميدارد مدامم لب به لب چون جام هستم با لبت بازخواب هستم ،سِحر مويت كرده خاممتا سَحر هرگز نیایم بر سر هوشمَه تو باشي كي سَحرآيد به بامم؟ آتش عشقت زند آتش به جانمعشقت اي مه آتش اندازد به نامم دست ساقي کی سپارم دسته ي جامدست کی بر دارم از مستي و جامم خواب شيرين كرده چشمت چشم فرهادكي شود آن خواب شيرينت به كامم فرهاد داودی  اوائل شعرهای من...ادامه مطلب

  پیمانه مرا ده که به پیمان تو بندمپیمان نه به غیر از می و پیمانه ببندم ساغر به برم مست و خراب و هوس آلودپردیس ز آغوش تو بهتر ندهندم سر می کشم از جامِ دهان و لب نوشینشیرین همه بر کامم و شادی به کمندم سیمین بدن و دست و سر و پا همه رخشاندر، بر سحر و سوسن و پروانه نبندم سیمای چو مینای تو زیبای پریوشخوش همچو عسل باشد و شیرینی قندم اکنون که نگارم به برو باده به دست استهر گز ندهد هستی و آفاق گزندم نیکو چو پری جلوه کن و جان به تنم دهخواهم چو صدف سخت کشانی تو به بندم حافظ نبُدش یار از این بیش که من راستبس لاله ز گلخانه ی این خانه بکندم فرهاد داودی مرداد 96 + نوشته شده در  دوشنبه سی ام مرداد ۱۳۹۶ساعت 1 شعرهای من...ادامه مطلب